Το παρόν αποτελεί μέρος της σειράς άρθρων: «Ερωτήσεις και Απαντήσεις για τον Εθνικό Σοσιαλισμό». Η παρακάτω ερώτηση τέθηκε από τον Έκτορα Κ.
-«Έχω μεγαλώσει σε μια οικογένεια κομμουνιστικών πεποιθήσεων χωρίς όμως να έχω ασπαστεί πλήρως αυτή την ιδεολογία καθώς έχω και πατριωτικά αισθήματα. Θέλω να ρωτήσω για τις διαφορές του εθνικοσοσιαλισμού με τον κομμουνισμό στα οικονομικά. Ο κομμουνισμός είναι για μένα το πιο δίκαιο σύστημα διανομής του πλούτου γιατί όλοι παίρνουν το ίδιο μερίδιο κι έτσι κανείς δεν αδικείται».
Ευχαριστούμε γι’ αυτό το ερώτημα το οποίο εκφράζει μια γνωστή θέση των κομμουνιστών ενάντια στις δικές μας θέσεις και προτάσεις. Ξεκινώντας από την άποψη σου περί δικαιοσύνης πρέπει να επισημάνουμε ότι η δικιά μας Κοσμοθεωρία βασίζεται στους Νομούς της Φύσης. Συνεπώς τους Σέβεται και δεν προσπαθεί να τους αλλάξει ή να τους καταργήσει. Η Φύση από μόνη της όρισε οι άνθρωποι να είναι άνισοι μεταξύ τους. Ο καθένας να έχει ένα ξεχωριστό εμφανισιακό γνώρισμα, όπως κι ένα διαφορετικό ταλέντο, ικανότητα, iq κλπ. Το δόγμα του Κομμουνισμού, όπως και αυτό της Δημοκρατίας, είναι αντι-φυσικο διότι εξισώνει τα άνισα. Ομογενοποιεί, πολτοποιεί, ισοπεδώνει τα πάντα εξαλείφοντας κάθε διαφορά, είτε οικονομικής, είτε βιολογικής φύσεως. Έτσι ώστε στο τέλος η μόνη αρχή και αφέντης να είναι το Κράτος για το οποίο θα δουλεύουν όλοι ως ίσοι μεταξύ τους.
«Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων». Αριστοτέλης
Στο εθνικό κράτος, που πιστεύουμε εμείς, υπάρχει πραγματική Αξιοκρατία και ο καθένας ανταμείβεται βάση αυτού που προσφέρει. Το χρήμα αντιστοιχεί σε παραγόμενη εργασία και όχι σε τόκους, εταιρικά μπόνους ή funds. Έτσι κάθε είδους πλούτος που δεν προέρχεται από χειρωνακτική ή πνευματική εργασία θεωρείται παράνομος. Ο Κομμουνισμός, από την άλλη, καταργεί την Αξιοκρατία φτωχοποιώντας το λαό, ο οποίος τρέφεται με ένα κομμάτι ψωμί χάριν ενός επίπλαστου «Σοσιαλισμού» απ’ τον οποίο εξαιρούνται όμως (όλως τυχαίως) τα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος…
Ο «Σοσιαλισμός» του Κομουνισμού όχι μόνο δεν είναι δίκαιος, αλλά είναι και παράλογος. Φανταστείτε όλοι οι άνθρωποι να παίρνουν τον ίδιο μισθό, να δουλεύουν τις ίδιες ώρες και να βγαίνουν στα ίδια χρονιά στην σύνταξη. Οι γυναίκες να κάνουν τις ίδιες βαριές δουλειές με τους άντρες. Οι μεγάλοι σε ηλικία, που έχουν συμπληρώσει 20-30 χρόνια εργασίας, να αμείβονται το ίδιο με έναν νέο. Οι εργάτες των 40 ετών να δουλεύουν το ίδιο σκληρά και τις ίδιες ώρες με τους νεαρής ηλικίας εργάτες. Καμία δικαιοσύνη, καμία πρόνοια και καμιά λογική δεν υπάρχει στον εξισωτικό «Σοσιαλισμό» της αριστεράς.
Ένα εθνικό κράτος νομοθετεί έτσι ώστε ο καθένας να ανταμείβεται βάση αυτού που πραγματικά αξίζει. Βάζει υψηλό όριο κατώτατου μισθού, όπως και όριο πλουτισμού για τους μεγάλους κεφαλαιοκράτες. Στη συνέχεια εφαρμόζει μια κλιμακούμενη φορολόγηση έτσι ώστε ο πιο πλούσιος πολίτης να πληρώνει τον μεγαλύτερο φόρο και ο πιο φτωχός τον μικρότερο. Ο Εθνικοσοσιαλισμός σέβεται την ιδιωτική περιουσία. Δεν κατάσχει εκτάσεις γης, ούτε σπίτια, εφόσον αυτά έχουν αποκτηθεί νόμιμα. Κατάσχει μόνο ότι έχει αποκτηθεί εις βάρος του λαού, όπως φερειπείν μέσω της καταλήστευσης των κρατικών, κοινωνικών και ασφαλιστικών ταμείων.
Ο Εθνικοσοσιαλιστής δεν ζει για το Χρήμα, όπως κάνει ο Κουμουνιστής, δεν είναι ένας άεργος και αστράτευτος τεμπέλης που φθονεί τους πλούσιους και θέλει να εφαρμοστεί το δόγμα του μόνο και μόνο για να τους πάρει τα λεφτά. Ο Εθνικοσοσιαλιστής απορρίπτει την ιδέα και το κυνήγι του Χρήματος. Εχθρεύεται την φιλοχρηματία, ενώ παράλληλα σέβεται το Αίμα. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν το νοθεύει, το προστατεύει, όπως και αναγνωρίζει την ξεχωριστή αξία κάθε μέλους της Φυλής του. Αυτό θα πει Εθνικοσοσιαλισμός.
Καίτοι δεν πιστεύουμε στην ελεύθερη οικονομία, πιστεύουμε στο επιχειρείν με μόνη αρχή: «Η λειτουργία της εκάστοτε επιχείρησης ή εταιρείας δεν πρέπει να πλήττει τα συμφέροντα του Έθνους». Έτσι, καθένας είναι ελεύθερος να κινηθεί όπως θέλει στην αγορά εργασίας και να διεκδικήσει όσα περισσότερα μπορεί, αρκεί η δράση του να μην πλήττει τα συμφέροντα κανενός άλλου ή γενικότερα το σύνολο του λαού. Ο Εθνικοσοσιαλισμός, επίσης, είναι η μόνη ιδεολογία που καταργεί την ασύδοτη κερδοσκοπία του Κεφαλαίου από την Υπεραξία των εργαζομένων. Διαμέσου του ενεργού κρατικού παρεμβατισμού και των κατάλληλων νόμων επιβάλει την αναδιανομή της στους πραγματικούς της δικαιούχους, τους εργάτες. Δεν πιστεύουμε, ούτε επιδιώκουμε την Πάλη των Τάξεων, επιδιώκουμε την Συνεργασία των Τάξεων. Το κράτος είναι ο μόνος αρμόδιος να επιβάλει τον νόμο και την τάξη όποτε κάποιος εργοδότης παρανομεί εις βάρος ενός ή περισσοτέρων εργαζομένων. Στο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος η πιο προνομιούχα τάξη είναι η εργατική! Τέλος, επιβάλλεται κάθε επιχείρηση να απασχολεί σε ένα ποσοστό τουλάχιστον 90% Έλληνες εργαζομένους, όπως και τουλάχιστον το 51% των μετοχών της να ανήκουν σε Έλληνες.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι στο εθνικοσοσιαλιστικό κράτος η οικονομία ελέγχεται με σκοπό να εξυπηρετεί το Έθνος, όχι το μεγάλο Κεφάλαιο, ούτε το Κόμμα. Δεν καταληστεύονται οι κόποι των εργατών για να ζήσουν οι τράπεζες, όπως γίνεται στον Καπιταλισμό, ούτε για να ζήσει το κράτος, όπως γίνεται στον Κομουνισμό, ούτε για να ζήσουν τα κόμματα, όπως γίνεται στην Δημοκρατία… Εν αντιθέσει με τον Καπιταλισμό και τον Κομμουνισμό, στο εθνικό κράτος το χρήμα παύει να αποτελεί αυτοσκοπό και μετατρέπεται απλά και μόνο σε ένα εργαλείο ομαλής διαβίωσης. Ο υλικός ευδαιμονισμός θεωρείται ατιμία, ανήθικος τρόπος ζωής, ενώ υπέρτατο αγαθό είναι το Αίμα. Το έθνος, η οικογένεια και η αρμονική συμβίωση των κατά τόπους φυλετικά όμοιων κοινοτήτων.
Αλέξανδρος Τζούλιος
Resist to Exist 